Pelabuhan Ratu, Bandung en Jogja

Hallo allemaal,

Ten eerste, in de reacties van de vorige keer staat een zekere reinier en clarinca. Wij kennen deze mensen niet (behalve dan peking express deel twee, daar waren zij dat zeer onsympathieke koppel) dus trek je maar niets aan van deze mensen.

Ten tweede, lieve Amanda heeft nogal moeite met de uitspraak van 'Pelabuhan Ratu'.

Het vervolg:

We bleven twee nachten in Pelabuhan Ratu (Haven van de zeekoningin) om hier voornamelijk te ontspannen en wat van de luxe te proeven die we bij rachman niet echt hadden. Dit slaagde behoorlijk omdat de bungalows heel mooi gelegen was aan het strand. De dag die we konden spenderen zouden wij vervolgen in de beroemde vismarkt van pelabuhan ratu. Wie van hygiene houdt en van schoon eten, kom daar dan maar niet. Het is leuk om te zien welke vissen er allemaal liggen en uiteraard versgevangen maar echt lekker wordt je er niet van. Overigens was het ook bloedheet en besloten wij maar snel terug te gaan naar onze luxe bungalow.Omdat het natuurlijk regenzeizoen begint te worden begon het daar ook elke dag rond vier uur heel hard te regenen.

De reis naar Bandung

Volgens rachman was het maar een luttle vier uur naar bandung met de bus. Wij natuurlijk met frisse teginzin een hele krakkemikkige bus in om onze reis naar bandung via sukabumi te vervolgen. Dit was echter best wel amusant omdat naturlijk de bevolking ons vol bewondering zat aan te gapen (voornamelijk amanda) en ons te becomplimenteren met ons mooie uiterlijk. Uiteraard waren de afmetingen van de bus afgesteld op de gemiddelde lengte van de indonees wat betekende\; weinig beenruimte voor jimmy. Opstaan hoefde ik helemaal niet te proberen. Na een slopende rit maar met een prachtig uitzicht waren we naar twee en een half uur aangekomen in sukabumi. Hier konden we meteen overstappen naar een ietwat luxere bus naar bandung. Het bleef redelijk rustig in deze bus en het uitzicht was overweldigend. Desondanks duurde deze busrit 4 uur en hadden we er een reis opzitten van ongeveer 7 uur.

Bandung

Dit is natuurlijk de stad waar mijn opa op school heeft gezeten. Maar helaas is bandung samen met jakarta echt een metropool en is er vrijwel niets te zien. We hadden wel mooi de tijd om een aardig mooi hotel te vinden en dan nog een mooie dag besteden aan het wandelen over de markten. Uiteraard overgoten met prullaria zijn de markten ontzetten goedkoop en hebben we lekker kunnen eten. Wat Bandung ook wel mooi maakte is de hele grote moskee midden in het centrum.Wat ook wel een toeristisvh trekplaatje is, is de jalan asia africa. Dit vanwege de eerste conferentie ooit tussen deze continenten.De drukte concentreerde zich voornamelijk in en rond deze straat.
Wat naar is, is dat ikke op deze straat bijna gezakkenrold werd. Er kwam opeens een man achter me lopen die een zakdoek voor me neergooide. van voren kwam een man die mij tegenhield en zij dat ik moest stoppen zodat die man achter mij zijn zakdoek kon oprapen. Dit onder hels kabaal van de twee schteeuwende mannen, was er een derde man die van rechts in mijn broekzak begon te graaien waar mijn camera zat. Ik had het gelukkig heel snel door waarop ik de arm van de derde man kon pakken en hard kon gaan knijpen.
Fjioew.....dat scheelde weinig....
Voor de rest was bandung heel druk en het regende ontzettend veel
We besloten daarom om maar naar het station te gaan om een treinticket naar Jogjakarta te kopen. Onze trein vertrok om 8 uur de volgende morgen.

De reis naar Jogja

De reis naar Jogja was echt fantastisch. We gingen met de Lodaya Pagi dwars door de bergen en de rijstvelden. Dit was echt fantastisch. Het duurde alleen ontzetten lang. Het was een zit van ongeveer 8,5 uur zonder airco. Maar uit eindelijk aangekomen in Jogja.

Jogja

Schoonvader Rob en oom Charles hadden van te voren al gezegd dat dit een ontzettende leuke stad was. Daar hadden ze niks over gelogen. Het is hiet heel ontspannen en relaxed. Het is ook de eerste stad waar we veel toeristen zien en wij dus niet meer heel erg in de picture staan bij de bevolking. De avond van aankomst zijn we meteen wat over de jalan malioboro gestruind en hebben we twee hele mooie batik-schilderijen gekocht. Hierna hadden we lekker in een beerhouse kunnen genieten van een ijskoud bali hai-biertje.
De tweede dag zijn we met een taxi naar de borobudur gegaan. Dit was natuurlijk wel een hoogtepunt omdat het echt wel een imposant bouwwerk is. Hier hebben we een paar uur rtondgestruind in de zinderende hitte om vervolgen verder te gaan naar prambanan. Prambanan was een andere tempel, ongeveer een uur verder rijden. Deze was naar onze mening net zo imposant als de borobudur. Het was alleen nog steeds zinderend heet. daarmee doel ik op ongeveer 45c-50c! Daar houdt met name jimmy niet zo van. Zelfs amanda vond het wat aan de warme kant!
Na deze lange dag terug naar het hotyel om lekker wat te gaan eten en wederom te genieten van een koud biertje in een van de gezellige cafeetjes in de straat.
De derde dag stond in het teken van jalan jalan (wandelen). Deze dag werd echter weer getekend door wederom zinderende hitte. Met een temperatuur rond de 50c was het weer afzien voor ons. We besloten het museum vreedeburgh te bezoeken met lichtelijk de hoop op airconditioning. Helaas! Het was meer een complex waar in de koloniale periode veel nederlanders hadden gezeten ewn vanwege restauratie was meer dan de helft gesloten. Daarna beloten we in een klein cafeetje even te lunchen en dankbaar gebruik te maken van de wi-fi! hierdoor sprak ik chrales even die net aan het ontbijt zat om zo even snel te updaten. Hij heeft voor ons wat foto's op de site gezet waarvoor wij hem dankbaar zijn! Hier konden wij nog even genieten van een chicken sandwich om onze weg te vervolgen naar het paleis van de sultan. vanwege een vergadering was het paleis gesloten en gingen we de pasar maar over. Boeiend is om te zien hoe de mensen hier leven. Allemaal ontspannen en relaxed! Echt iets voor ons.
Vanuit een internetcafeetje stuur ik dit bericht zodat amanda jullie de volgende keer weer kan verblijden met een lap tekst!!
Morgen op naar Semarang!!

Heel veen kusjes,

Jimmy en Amanda