Lovina

Lieve allemaal,

Het rustmoment van de vakantie....
Misschien wat saai voor jullie om te lezen maar toch voor ons heel leuk om even te delen.

Na een boottocht van een uur (zoals Jimmy al zei) zijn we verder gereden naar Lovina en uiteindelijk aangekomen bij het hotel 'Sawah Lovina'. Op aanraden van Harrie hebben wij dit geboekt, en daar zijn wij heel blij mee want het word omschreven als 'hidden paradise' en dat is het ook zeker.
Het paatje er naartoe ziet er uit als een duistere steeg..maar eemaal aangekomen WAUW!
We hebben dan ook uitgebreid gebruik gemaakt van het zwembad die met zijn mooie ronding in de idyllische tuin ligt

De mensen zijn hier erg vriendelijk, zowel in het hotel als op straat/ restaurants. Het doet behoorlijk dorps aan..je maakt zo hier en daar een praatje, stelt je aan hen voor..en voor je het weet loop je op straat en word er geroepen: He Amanda!! waarop Jimmy mij vreemd aankijkt waar ik die persoon van ken..hihi. Ja, we doen hier zo af en toe onze eigen dingetjes. Ik ben nu bijvoorbeeld een aantal keren bij zo'n schoonheidssallon geweest. Normaal echt niet iets voor mij, maar de massages hier zijn heerlijk! Ruig...maar fijn! haha
Mijn ietswat verbrande ruggetje had het even zwaar tijdens de scrubbehandeling.


Na een aantal dagen niet veel meer doen dan: zwemmen, lezen, uitgebreid lunchen..slenteren...weer zwemmen etc. worden we door een meisje (onze leeftijd) meegevraagd om te snorkelen. Met zo'n oud vissersbootje de zee op en dit was prachtig! Niet zo heel diep, en niet vreselijk veel vissen, maar om nou te zeggen vervelend..absoluut niet! 's avonds nog wat gegeten met de Duitse dame en haar vader. We waren behoorlijk lang weg, doordat er tijdens het eten een enorme hoosbui uit de lucht kwam vallen. De straat leek net een waterval en uiteindelijk zijn we tot aan onze knieen in het water terug gelopen naar het hotel. Zo doorweekt als wij aankomen krijgen wij te horen dat er een behoorlijke lek in onze kamer aanwezig was. Het bed en een en wat andere meubels zijn verplaats, omdat het behoorlijk blank stond. Het lieve hotel personeel had alles al opgeruimd dus gelukkig hebben wij hier weinig van gemerkt. Het regenseizoen is nu echt begonnen.

Dolfijnen spotten

Als ik ergens fan van ben, dan zijn het dolfijnen! De toer: dolfijnen spotten. mogen we dan ook niet overslaan. 6:00 vertrekken om vervolgens met dezelfde oude vissersboot op zee te gaan. Alleen zijn wij helaas niet de enige...nog zo'n 40 andere boten om ons heen wachten op een glimp van de dolfijnen. Zodra er ergens wat gezien word, racen alle boten langs/door elkaar heen om zo snel mogelijk bij de dolfijnen te zijn voor een mooie foto. Ik moet wel lachen om dit tafereel aangezien de dolfijnen natuurlijk weg zwemmen wanneer er zoveel boten tegelijk op een plek afkomen. Ik zeg al tegen Jimmy dat het een leuke boottocht is zo vroeg in de morgen, maar we er niet zo veel van moeten verwachten. De boot van ons heeft vrij veel geduld... we blijven als allerlaatste op zee.. en ja hoor!! Daar zien we groepen dolfijnen omhoog schieten.. razend snel..maar we hebben ze gezien! WAUW!! Dit zien we nog een aantal keren..tot het tijd is om terug te gaan. Toch de moeite waard!

Fietsen&zweten

Jimmy en Amanda zijn zo gek om met deze behoorlijke warmte een mountainbike te huren. In de buurt liggen warm water bronnen, en dit schijnt volgens zeggen erg leuk te zijn. Wij dus op de fiets z'n 8 km verder (deels omhoog) naar de 'Air Penas' Na behoorlijk wat frustratie en zweten zijn we dan daar. Het is inderdaad leuk om te zien en ik ga toch even een duik wagen. Het water is inderdaad behoorlijk warm en heefteen eigenaardige zwavel lucht. We zien hier veel lokalen die uitgebreid met hun zeep en shampoos zich staan te wassen. (Thuis is er natuurlijk geen fatsoenlijke warm water douche) Al met al is het niet echt een hele frisse vertoning. Terug op de fiets gaan we lekker berg afwaarts, maar met een behoorlijk plensbui.

Knullige dansact

We bezoeken op aandringen van Konchil (hotel personeel) een dansact opgevoerd door kinderen. Het duurt maar een uurtje..dus waarom niet. Met een busje gaan we hier naartoe en komen aan in een achterbuurtje met..inderdaad heel veel kinderen. De act is ontzettend schattig om te zien, aangezien ze een ceremonie achtige act naspelen en er gaat nogal is wat fout. Iedereen moet ook even mee dansen, en dit ziet er natuurlijk helemaal droevig uit haha. Toch was het leuk om te zien en we geven een donatie voor de vereniging die dit voor de buurtkinderen organiseren.
Over dansacts gesproken.. het is nu al 3x voorgekomen dat ik een dansje moest wagen met een van de Balinese dames..(tijdens hun dansact) in een vol restaurant terwijl niemand anders wou. Met hun smekende puppy ogen krijgen ze het toch maar weer voor elkaar dat Amanda meerdere malen uit haar 'comfort zone' treed;)

De Gekko

Wat nog even leuk is om delen is het korte verhaaltje van de Gekko.
We liggen 's avonds in bed (eerste avond) wat te relaxen en kletsen totdat ik wat groots en zwarts op de muur zie zitten. Beide zijn wij lens/brilloos dus met wazige ogen vraag ik aan Jimmy, wat zit daar op de muur? Jimmy gaat (weer als een held op sokken,hihi) even kijken wat het is. Aangezien er meerdere beeltjes in de kamer hangen, hebben wij nog de vage veronderstellen dat dit ook wel een van de beeltjes moet zijn. Tjiktjaks..(kleine salamander achtige beestjes) hebben we vaker in de kamer gezien, maar deze is toch wel behoorlijk! Een tjiktjak met overgewicht? We gooien er kleine propjes papier naartoe om te kijken of 'het' leeft totdat (achteraf de Gekko) met een sneldheid achter de kast duikt. Wij natuurlijk weer bevend en geschrokken naar de nachtwacht. Hij gaat wel even kijken..Hij schuift de kast opzij maar heeft de grootste moeite om het beest te pakken te krijgen. We wachten even buiten, en liggen weer compleet in een deuk om het enorme kabaal wat uit onze kamer komt. De nachtwacht maakt een hoop herrie achter de kast en uiteindelijk komt hij met het grote dier naar buiten. Het is maar goed dat hij de gekko gevangen heeft aangezien je anders helemaal schrikt van het geluid dat ze midden in de maken. Bijna mensenlijk roepen ze hard...TOKKE!!

Laatste dag

Het is nu al maandag en morgen vertrekken we alweer naar het zuiden van Bali. In Kuta zullen wij onze laatste 2 weken spenderen.
We zijn ons in korte tijd al zo gaan hechten aan Lovina. De vaste lunchtentjes, waarbij ze je bij de naam noemen als je binnen komt. De leuke gesprekken met Konchill in het hotel, die ons met van alles en nog wat heeft geholpen. De gezellige en rustige straten...zucht.
We hebben hier een heerlijke week gehad waarbij we ook nog een uitgebreide snorkeltoer hebben gemaakt. Voor mij de allermooiste tot nu toe! Ondanks het regenseizoen is hier genoeg te doen..een aanraden voor iedereen!

Tot in Kuta met het (denk ik) allerlaatste verslag!!

Dikke kus...Amanda&Jimmy