Yayapura, Jakarte,Bogor

Lieve allemaal,

Ik hou jullie weer op de hoogte van onze verdere reis.

Ik was gebleven bij het mooie nieuw-guinea. De laatste twee dagen waren schitterend. We voelden ons beide wat beter en gingen met een redelijk goed gevoel op zoek naar het base-g strand. Met een taxi was het goed te bereiken. Eenmaal aangekomen viel mijn mond in ieder geval open van verbazing. Mijn erste keer op een tropisch strand! Geen tropisch zwembad als mosaqua maar the real deal! Wit strand, blauwe oceaan en palmbomen! Ook nog eens omringt door mooie rotspartijen! Dit was even het paradijs zoals we het ons hadden voorgesteld! Na een herlijke lig van twee uur was het verder weer tijd om naar het hotel te gaan en onze spullen te pakken. We moesten helaas van hotel wisselen omdat dit hotel te duur was voor ons door de week. We vertrokken wee meer het centrum in naar hotel Yasmin. Een aardig business hotel met alle benodigde faciliteiten. Hier was het vooral uitrusten en opmaken voor de reis naar Jakarta. De volgende dag net voordat we uit checkte stuitte we in de lobby op een mooi ritueel. Een muzikale papua vrerkrachtte de karaoke-versie van robbie williams' - feel geweldig. Het was een gebrabbel met de af en toe de correcte woorden! Dat was wel even lachen! Nu was het tijd om naar het vliegveld te gaan!

De reis was weer dodelijk vermoeiend en met een vertraging van twee uur was het allemaal geen pretje. Wat wel weer leuk was, was de ontmoeting met een engelsman. We waren op het vliegveld van Jayapura en natuurlijk waren we nog steeds de attractie. we stonden in de rij om te in te checken en voor ons stond een mede-blanke man. Hij draaide zich om en zei geschokt: BLOODY HELL! haha, wij waren ook voor hem de eerste twee blanke mensen in tijden!

Eenmaal in Jakarta aangekomen wistten we dat we richten het Gambir station moesten om de volgende dag met de trein naar Bogor te gaan. Hier dus maar een hotelletje uitzoeken. In de gids stonden een aantal adresjes in de buurt van het station dus probeerden we die maar uit! Alles zat vol en het was onderhand twaalf uur 's avonds! We kwamen uiteindelijk terecht in een 'gerenomeerd' backpackers verblijf! Ook wel hotel Tator genoemd. We mochten de superior room: de Sulawesi room! Wat een feest! De badkamer was zo uitgerust dat men tijdens de stoelgang meteen kon douchen! daarbij kon men genieten van de schimmel op de deur en uiteraard een gore wc!
De airco die ze voor ons hadden geinstalleerd deed ons denken aan de koude winters in de caravan waar zelfs ik met mijn goede isolering het ontzetend koud had. Het bed we zodanig goed gewassen dat er overal bruine 'schoonmaakvlekken' te vinden waren. Maar goed, het was een dak boven ons hoofd en we waren uitgeput! Eenmaal de nacht goed doorgekomen konden we genieten van een heerlijk toastje met wat ei!

Op naar Bogor!

De praktische informatie van Bogor kunnen jullie zelf opzoeken via wikipedia etc. Er is een botanische tuin en nog wat andere dingen. Ons plan was om twee nachten hier te blijven en dan door naar Bandung. Na een treinreis van ongeveer 90 minuten kwamen we aan in Bogor. Vsnaf hier moestten wij met een vervoersmiddel naar het hotel. De Betjak natuurlijk, die zijn goedkoop en snel. Dit was echter niet echt het geval. We konden twee betjaks krijgen voor vier euro maar de vraag was, wie ging mij met mijn zware rugzak meenemen! We gingen van start en de betjak van amanda was al snel uit zicht. De bestuurder van mijn betjak moest ploeteren om elke heuvel op te komen. Dwars door het drukke verkeer leek het op een dodemansritje te lijken. Ondertussen lag amanda al mijlenver voor en werd haar betjak midden op een drukke weg langs de kant stilgezet. Haar bestuurder was bezorgd om zijn maatje die nog nergens te bekennen was. De bestuurder besloot amanda alleen te laten en te voet een stuk terug te gaan om zijn maatje te vinden.
Helaas was het veel te ver omdat mijn besturder het opgaf! Hij stopte midden op de berg om te gaan kotsen. Het zweet gutste uit al zijn porien en zijn adem ging door hele diepe dalen! Met een zwaar schuldgevoel gaf ik hem aan dat we samen konden lopen maar hij beval mij mat al zijn gebaren terug de betjak in te stappen. Ik moest weer even denken aan de tip van mijn schoonvader: Jimmy, nooit schuldig voelen in zo'n betjak, zo verdienen zij hun geld. Nou Rob, die kerel moest het bijna met zijn leven bekopen! En of ik mij schuldig voel!
Eenmaal bij het hotel aangekomen bdankt ik vriendelijk en zag ik hoe hij rustig afdroop met een paar liter water!
Het hotel was meer dan goed, het had een leuk zwembad en lag dichtbij de botanische tuin. Eenmaal geinstalleerd, gingen we naar de dichtstbijzijnde winkelcentrum. Hier een mooi rondje gelopen kwamen we buiten op staat Rachman tegen! Een schot in de roos bleek. Rachman sprak nederlands en had heel veel tips voor ons wat we konden doen in Bogor en omgeving. Hij nam ons mee naar zijn toeristenbureau en nam de tijd voor ons. Hieruit kregen wij ontzettend veel handige informatie. Wat ook leuk was, was dat hij ons liet zien hoe het openbaar vervoer werkte. Je had echt honderden kleine minibusje overal rondrijden en die brengen je overal in de stad naartoe voor maar 16 cent per persoon. Onderweg kwamen er vaak twee jongens het busje ingerend met gitaar om je nog eens te vermaken! Was echt heel leuk. Bij Rachman hadden wij een tour geboekt van twee nachten en drie dagen naar een krater, waterval en de warmwaterbronnen. Dit beloofde heel wat omdat Rachman een uiterst vriendelijk mannetje was. Hety plan was om die twee nachten in Bogor te blijven en dan aan die toer te beginnen. Op de terugweg naar het hotel heb ik zelf de lekkerste sate kambing ooit gegeten! dat moet ik zeker nopg wel even gezegd hebben! Het was tijd om te gaan slapen!!

Dit was hopelijk een leuk stuk om te lezen!!

Tot de volgende keer!!

Kusje,

Jimmy